De Cock en de blijde Bacchus [Albert Cornelis Baantjer] (fb2) читать постранично, страница - 31

hij het vervolg van mijn onderzoek van nabij mee maken.’

De oude rechercheur zuchtte.

’Ik was des duivels. Toen meester Van Overwhere was vertrokken, heb ik op Felix ingesproken. Al mijn overtuigingskracht heb ik gebruikt. Gelukkig met succes.’

Vledder gebaarde.

’Zijn enige aandeel was het leveren van dat pistool.’ De Cock knikte.

’Maar op verboden wapenhandel staat tegenwoordig al acht jaar gevangenisstraf.’

’Die zal hij toch niet krijgen?’

’Ik hoop van niet.’

’Het verhoor van Francois verliep soepel?’

De Cock knikte.

’De verdere bijzonderheden die ik jullie heb verteld, zijn van hem.’

Appie Keizer zwaaide.

’Hoe lokte je Francois naar de Kromme Waal?’

De Cock glimlachte.

’Ik stelde een tekst op en liet Felix vanuit de Kit met die tekst naar Francois bellen.’

’Wat voor tekst?’

De Cock spreidde zijn handen.

’Niets bijzonders. Felix nodigde Francois uit naar de Kromme Waal te komen om over de afwikkeling van de erfenis te onderhandelen.’

’Je was ervan overtuigd dat hij zou komen?’

’Absoluut. Francois moest wel. Felix van Harrecoven was nog de enige man die wist dat hij de moorden had gepleegd.’ De grijze speurder liet zich in zijn fauteuil terugzakken en zweeg.’

Adelheid van Buuren stond op, boog zich over hem heen en fluisterde hem iets in het oor. Daarna ging ze weer naast Vledder zitten.

Het gesprek werd algemener. De moordende Francois raakte wat naar de achtergrond. Mevrouw De Cock spoedde zich naar de keuken en kwam terug met schalen vol lekkernijen. De Cock schonk nog eens in.

Het was al vrij laat toen alle gasten waren vertrokken. Mevrouw De Cock trok een poef bij en ging aan de voeten van haar man zitten.

’Ik vind toch dat je het geweldig goed gedaan hebt,’ sprak ze liefjes. ’Ik begrijp alleen nog weinig van dat verbroken ruitje in de keuken van het huis van oom Herbert. Daar heb je niets over gezegd.’

De Cock glimlachte.

’Het was een fout van Francois. Hij wilde doen voorkomen dat oom Herbert door een inbreker was neergeschoten. Daarom schoof hij de grendels terug en zette de deur open. Later besefte hij dat die enscenering niet klopte. Zo konden de grendels alleen vanaf de binnenzijde worden opengeschoven. In de nacht ging hij terug en sloeg een ruitje in.’

Mevrouw De Cock knikte begrijpend.

’Op die manier was het wel mogelijk om de grendels, komende van buiten, terug te schuiven.’

’Precies.’

’Waar zijn die twee beeldjes gebleven die jij aan Petrus Blankenberg had meegegeven?’

’Ik denk dat hij die uit woede in de gracht heeft gegooid.’ Mevrouw De Cock grinnikte, daarna boog ze zich iets naar haar man toe.

’Wat fluisterde Adelheid van Buuren in jouw oor.’

’Nieuwsgierig?’

’Ja.’

De Cock glimlachte.

’Op de tafel bij de dode Herbert van Harrecoven stond een fles wijn met twee glazen. Ik zag die attributen alleen als een mogelijkheid om vingerafdrukken van de dader te krijgen. Verder heb ik er niet op gelet.’

’Adelheid wel?’

De Cock knikte traag.

’Adelheid van Buuren wilde mij voor de anderen niet blameren. Daarom fluisterde zij zachtjes in mijn oor.’

’Wat?’

De Cock bracht zijn handen voor zijn gezicht.

’De fles op de tafel bij de dode oom Herbert was een Château Petrus.’

Примечания

1

Zie De Cock en de naakte juffer.

(обратно)

2

Bargoens voor geld.

(обратно)

3

peedee… plaats-delict. Vroeger heel deftig: plaats des misdrijfs.

(обратно)

4

Latijnse spreuk: Over de doden niets dan goeds.

(обратно)

5

Zie De Cock en moord op de Bloedberg.

(обратно)

6

Zie De Cock en de dood van een clown.

(обратно)