За волю [Кастусь Акула] (fb2) читать постранично

Кастусь Акула За волю

Хто будаваў, а хто фашысьціў?

Летась на Сустрэчы Беларусаў Паўночнай Амэрыкі ў Полацку каля Кліўленду, — фактычна сусьветнай сустрэчы, — пасьля развалу бэрлінскай сьцяны, абвешчаньня «сувэрэннай» БССР, — калі «імпэрыя зла» ідзе да канчатковага распаду, — бралі ўдзелу большым ліку і суродзічы зь Беларусі. «Паяднаныя любоўю», — як пісала менская газэта, сыны й дочкі «забранай зямлі» з цэлага сьвету знаёміліся, выступалі з прамовамі, паказвалі сваё сцэнічнае мастацтва, сьпявалі і дэкляравалі сваю адданасьць ідэям адраджэньня, вольнасьці і незалежнасьці Беларусі.

Перадавая, патрыятычная, творчая, сумленная, працавітая, гаротная Беларусь, каторая ў Бога верыць, кліча цяпер на помач у змаганьні з духовым і экалягічным чарнобылямі сваіх дзетак, што некалі пакінулі раськіданыя гнёзды, або ўжо за межамі бацькаўшчыны радзіліся.

На вялікі жаль, беларускі народ мала ведае пра сваю эміграцыю, каторая змагалася за вызваленьне Беларусі, у вольным сьвеце стварыла грамадзкія, асьветныя і палітычныя інстытуцыі, прэсу, здабыла пэўныя посьпехі ў навуцы й літаратуры, аднавіла Беларускую Аўтакефальную Праваслаўную Царкву і ўстанавіла беларускую душпастырскую апеку для каталікоў. Пачынала гэтая эміграцыя сваю працу пасьля Другой сусьветнай вайны зь нічога. Яна была голасам паняволенага беларускага народу, намагалася разбудзіць абыякавы сьвет і паклікаць яго на помач бацькаўшчыне, што стагодзьдзямі цярпела ў маскоўскай няволі.

Ведамыя так званыя «ворганы» — НКВД-КДБ, пад рознымі шырмамі, амаль на працягу сарака гадоў фашысьцілі перадавым беларускім дзеячом на эміграцыі. Хвальш, паклёпы, шантаж, уключна з забойствам, — перадусім-жа няспынная крывадушная прапаганда і запалохваньне радні эмігрантаў удома — вось была іхная галоўная зброя, каб параліжаваць працу беларускіх эмігрантаў.

Раман «За волю» дае чытачом пэўны вобраз з жыцьця ня толькі нацыянальна сьвядомае беларускае эміграцыі, але й тых варожых сілаў, што дзеялі сярод яе з загадаў каляніяльнага антыбеларускага рэжыму ў акупаванай Маскоўшчынай бацькаўшчыне. Спадзяемся, што ён у пэўнай ступені таксама спрычыніцца да далейшага аб’яднаньня нашых суродзічаў у іхнай працы і ахвярнасьці для адраджэньня, вольнасьці і незалежнасьці Беларусі.

Беларускаму Харытатыўнаму Таварыству ў Лёндане дзякуем за фінансавую помач на пакрыцьцё коштаў выданьня.

Выдавецтва «Пагоня»

БЕЛАРУСКАМУ НАРОДНАМУ ФРОНТУ, у працы і змаганьні за адраджэньне, вольнасьць і незалежнасьць Беларусі, ПАМАЖЫ, БОЖА!

1

Час такі, — ліха на яго! — пропадам ты прападзі.

Пасьля найбольшага праліваньня крыві ў гісторыі сьвету, прыйшло жахліва небясьпечнае напружаньне.

Пасьля надта гарачае вайны — халодная.

Пасьля Гірашымы й Нагасакі — пагрозьлівыя цені будучых Чарнобыляў.

Час сьціраньня сьлядоў старых і рост новых Курапатаў: — пашырэньне й паглыбленьне Гулагу.

Паралюш і прыбліжэньне хаўтураў застойна-забойчага каманднага рэжыму.

Глум слова Божага і слугаў Ягоных. Ліквідацыя сьвятыняў Божых, разгульле бязглуздага атэізму, народжанага марксістоўскімі нікчэмнікамі. Час грандыёзнай і ўсёабдымнай хлусьні. Ліквідацыя справядлівасьці й міласэрнасьці.

Час авоськаў і вечнай галечы падбітых і запрыгоненых народаў, час неабмежаванай улады й роскашы пануючай камуністычнай партакратыі.

Наплявацельныя адносіны да ўсяго сьвятога й традыцыйнага. Вынішчэньне паняволеных народаў.

Час, калі падтрымліваны мілітарнай магутнасьцю рак марксізму-сацыялізму-камунізму, разьядае-руйнуе апошнія цьвярдыні хрысьціянства і дэмакратычных вольнясьцяў.

Гвалт і зьдзекі там, дзе мае жыць міласэрнасьць і любоў.

Час такі, пропадам прападзі!

Пацеюць гномы хлусьлівай ідэі, — «Эдысоны сьвятла новага сьвету», апантанцы «касмічнага маштабу рэвалюцыі».

І няма ні супакою, ні перадышкі.

Зьверху, быццам насланьнё: забавязаць, загадаць, запраектаваць, заплянаваць, падапхнуць, дагнаць і перагнаць, выканаць і перавыканаць, стануць на вахце здабычаў вялікай кастрычніцкай!

І гэтта-ж — абрыдлы і настырлівы акампанямэнт: «Эх, да и ухнем!»

Прыкусіўшы языкі, закасаўшы рукавы, ужо цяпер, раньнім летам пачынаюць плянаваць-барабаніць пра сьвяткаваньне саракавых угодкаў «вялікага кастрычніка».

Не павязло-ж у гэтай краіне, цьфу на яе! Насамперш здраднік Кузэнка ў Аттаве раскрыў і выдаў ворагам найбольшае гняздо выдатных савецкіх патрыётаў (шпіёнаў). Пасьля-ж нашумела й доўгі час назаляла вушы, калі барабаніла ў радыё і газэтах сваім кусьлівым прасьледаваньнем усіх прагрэсыўных сілаў «каралеўская камісія» ды іншыя спарахнелыя буржуазныя ворганы. Павывалакалі наверх усякае затхлае фашыстоўскае гнільлё ды рознае антыпрагрэсыўнае барахло.

Каб-жа адно гэта. Вунь там, удома, абгаліўшы ды зганьбіўшы наймудрэйшага ды найбуйнейшага карыфэя