Пяць сутак [Антон Алешко] (fb2) читать постранично, страница - 6
[Настройки текста] [Cбросить фильтры]
— Хадзем да каменданта — прасі, каб ён дараваў,— прапанаваў Лебедзеў.
Зайшлі да каменданта. Лебедзеў далажыў, а Драбышэўскі стаяў і калаціўся, як асінавы ліст.
— Я болей не буду,— і пачаў прасіць, каб камендант дараваў.
Камендант-жа сядзеў нерухома. I цяжка было зразумець, верыў ён Драбышэўскаму ці не. Вельмі строгі і, здаецца, нельга да яго даступіцца.
— Я таксама прашу, каб вы сваё спагнанне знялі,— сказаў Лебедзеў. —Драбышэўскі — малады салдат, але слова сваё стрымае. За тэты выпадак мы самі ў часці яго пакараем...
Камендант маўчаў, цягнуў чамусьці з адказам, але прыкметна з твару перамяніўся, стаў крышку весялейшы. Драбышэўскі нічога добрага ад яго не чакаў.
«I колькі спраў адбылося нечакана. Чаго толькі я не натварыў. Пасадзяць зараз, і буду ведаць, як трэба служыць. Дзесятаму закажу»...— мільганула ў галаве салдата.
— Калі вы так кажаце, калі сам салдат абяцае,— зірнуў камендант на нампаліта Лебедзева, то я сваё пакаранне здымаю. Спадзяюся, што вы болей да мяне не трапіце,— і глянуў на салдата.
— Ніколі...— сказаў Драбышэўскі.
I яны выйшлі з камендатуры.
А праз гадзіну маёр Лукашоў у калідоры штаба сустрэў палкоўніка Гаёва.
— Як справы, маёр?
Лукашоў падумаў, што Гаёў цікавіцца Драбышэўскім.
— Я ўжо разабраўся з -салдатам Драбышэўскім. Думаю пасадзіць яго на пяць сутак...
— На пяць сутак?
— Так точна! Яму камендант даў быў дваццаць...
— Маёр, у арміі трэба галавою думаць,— паказаў Гаёў на папаху. — Вы дайце Драбышэўскаму водпуск на пяць сутак. Да яго прыехала маці. Зараз-жа выпішыце дакументы...
— Слухаюся!— казырнуў маёр Лукашоў, здзіўлена зірнуўшы на Гаёва.
«О, гэта камандзір»,—падумаў ён, шкадуючы, што не сам дадумаўся да гэтага.
Мал. Ф. Бараноўскага
Последние комментарии
21 часов 24 минут назад
23 часов 29 минут назад
1 день 20 часов назад
1 день 20 часов назад
2 дней 2 часов назад
2 дней 6 часов назад